Istnieje pewna teoria, zwana psychologiczną teorią społecznego uczenia się, która zakłada, że agresji jak najbardziej można się nauczyć na wiele sposobów. Jednym z dowodów na możliwość uczenia się agresywnych zachowań miał być eksperyment pewnego kanadyjskiego psychologa – Alberta Bandury, którego finalne wyniki zmieniły całkowicie świat psychologii. 

W latach 60 XX wieku psycholog ten opracował eksperyment z lalką Bobo, który okazał się kluczowy w badaniu agresywnych zachowań u dzieci. Bandura starał się udowodnić, że dzieci uczą się określonych zachowań naśladując dorosłych. W eksperymencie wzięło udział 36 chłopców i 36 dziewczynek w wieku od 3. do 5. roku życia. Dzieci podzielono na trzy grupy – również zgodnie z płcią (chłopcy i dziewczynki). 24 z nich były świadkami agresywnego scenariusza, 24 z nich doświadczyły scenariusza nieagresywnego, a reszta stanowiła grupę kontrolną. 

Co więcej, badacze upewnili się, że jedna połowa dzieci była świadkami działań dorosłych tej samej płci, zaś druga połowa przyglądała się dorosłym płci przeciwnej. Każde dziecko w grupie agresywnej i nieagresywnej obserwowało indywidualnie zachowanie dorosłego wobec lalki Bobo (plastikowej, nadmuchiwanej lalki, która gdy złapała równowagę, odzyskiwała swoją stabilność). W scenariuszu agresywnym dorosły zaczynał od zabawy zabawkami rozmieszczonymi w pokoju, która trwała około minuty. Następnie zachowywał się agresywnie wobec lalki, bijąc ją lub używając zabawki w kształcie młotka, aby uderzyć ją w twarz. W scenariuszu nieagresywnym dorosły po prostu bawił się lalką. I w końcu dzieci znajdujące się w grupie kontrolnej nie obserwowały niczego. 

Następnie dzieci wchodziły pojedynczo do pokoju, w którym były zabawki i lalka Bobo. Naukowcy nagrywali ich zachowania. Chcieli być w stanie zbadać dogłębnie ich zachowania po przyglądaniu się dorosłym. Bandura ustalił, że dzieci wystawione na działanie agresywnego scenariusza podczas eksperymentu z lalką Bobo częściej wykazywały się agresywnością fizyczną od tych, które brały udział w innych scenariuszach. 

Jeśli chodzi o wyniki dotyczące różnic płciowych, to w dużym stopniu potwierdzały one przewidywania Alberta Bandury. Odkrył, że dzieci reagowały zdecydowanie silniej na zachowania osób o tej samej płci co one same. Oprócz tego pośród dzieci wystawionych na działanie agresywnego scenariusza to chłopcy wykazywali się większą liczbą ataków fizycznych. Innymi słowy, dzieci okazywały większą agresywność po obserwowaniu agresywnego zachowania dorosłych płci męskiej. 

Okazało się również, że kiedy dorośli byli nagradzani za agresywne zachowanie, wzrastało prawdopodobieństwo, że dzieci będą bić lalkę. Jednak kiedy dorośli otrzymywali reprymendę, dzieci przestawały bić lalkę Bobo. W 1965 r. naukowcy przeprowadzili podobny eksperyment, aby poznać wpływ nagradzania i karania agresywnego zachowania. Pozyskane wyniki stanowiły potwierdzenie teorii uczenia się poprzez obserwowanie. 

Można zauważyć zatem, że dzieci mają tendencję do naśladowania tego, co widzą. Właśnie dlatego musimy zachować ogromną ostrożność w kwestii naszych własnych zachowań i postaw, zarówno w środowisku rodzinnym, jak i edukacyjnym.