3 mity na temat schizofrenii, które musisz przełamać

Stygmatyzacja osób ze schizofrenią, to ważny i aktualny temat, który dotyczy sposobu, w jaki społeczeństwo postrzega, ocenia i traktuje osoby z tą chorobą psychiczną. Stygmatyzacja może mieć poważne konsekwencje dla osób chorych, ich zdolności do pełnego uczestnictwa w społeczeństwie, ale to nie wszystko. To także konsekwencje, etyczne, społeczne, jak i praktyczne. Dlatego gmówimy: Stop stygmatyzacji osób ze schizofrenią!

Czym jest schizofrenia?

Schizofrenia to złożona choroba psychiczna, która dotyka miliony ludzi na całym świecie. Charakteryzuje się różnorodnymi objawami, które mogą występować w różnym stopniu nasilenia. Wpływa na sposób myślenia, postrzeganie rzeczywistości, czy zachowanie człowieka. Mimo, że może wywoływać dużą niepewność, istnieją różne metody leczenia i wsparcia, które pomagają pacjentom prowadzić pełniejsze i bardziej satysfakcjonujące życie. Niestety, wiele mitów i nieprawdziwych przekonań na temat schizofrenii, prowadzi do szkodliwej stygmatyzacji i niewłaściwego traktowania osób dotkniętych tą chorobą. Zastanawiałeś się kiedyś, czy posiadasz rzetelną wiedzę na jej temat?

MIT 1. Osoby ze schizofrenią są niebezpieczne i nieobliczalne

W rzeczywistości większość osób ze schizofrenią nie wykazuje zachowań agresywnych, ani niebezpiecznych, które odbiegają od częstotliwości występowania u osób zdrowych. Na co dzień, wiele osób z leczoną schizofrenią, prowadzi stosunkowo ustabilizowany tryb życia, zarówno pod względem rodzinnym, jak i zawodowym. Chociaż ich zachowania mogą być nieprzewidywalne, nie oznacza, że są naturalnie bardziej skłonni do aktów przemocy. Serie badań prowadzą do dosyć spójnych wniosków, że schizofrenia może wiązać się z agresją, ale głównie w przypadku braku leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, nadużywania narkotyków lub alkoholu, występowania kryzysu bezdomności lub historii poważnych problemów behawioralnych w przeszłości przed rozwinięciem się zaburzenia.

MIT 2. Osoby ze schizofrenią nie są zdolne do samodzielnego funkcjonowania.

W rzeczywistości osoby z schizofrenią są w pełni zdolne do samodzielnego funkcjonowania, o ile otrzymują odpowiednie wsparcie, leczenie oraz warunki sprzyjające rehabilitacji. Schizofrenia różni się poziomem nasilenia objawów i wpływem na konkretną jednostkę. Wielu pacjentów z chorobą jest w stanie prowadzić niezależne życie, pracować, utrzymywać relacje społeczne oraz realizować swoje cele przy zachowaniu właściwego leczenia oraz terapii. Pamiętajmy, że każdy człowiek ma różne umiejętności, talenty i pasje. Nie powinniśmy ograniczać potencjału osób ze schizofrenią na podstawie etykiety jednej choroby. Schizofrenia nie definiuje ludzi i nie determinuje zdolności do samodzielnego funkcjonowania.

MIT 3. Z osobami ze schizofrenią nie da się dogadać.

Intensywność objawów u osób ze schizofrenią jest zmienna. Komunikacja z takimi osobami, może być czasami utrudniona i objawiać się opowiadaniem nieprawdziwych historii, częstym zmienianiem wątków, czy prowadzenia niezrozumiałych ciągów myśli, natomiast nie wyklucza nawiązania relacji z osobą chorą. Bardzo ważne jest, żebyśmy nie odcinali się od osoļ chorych i wykazywali wobec nich cierpliwość. W komunikacji skuteczne są jasne i klarowne przekazy oraz unikanie złożonych zdań, czy skomplikowanego języka. Wyrażanie się w sposób zrozumiały ułatwia zrozumienie i skuteczną wymianę informacji. Jeśli w twoim otoczeniu znajduje się chorujący, poświęć mu trochę swojej uwagi.

Poprzez wzajemne zrozumienie, wsparcie emocjonalne i eliminację stereotypów, możemy stworzyć otoczenie, które osobom z schizofrenią pomaga, odnaleźć się społecznie i prowadzić pełniejsze, satysfakcjonujące życie. Wzmacnianie tych relacji, może również przyczynić się do rozwijania empatii, poszerzania wiedzy na temat choroby i promowania równości społecznej. Dlatego warto inwestować czas i wysiłek w budowanie więzi, by wspólnie dążyć do większej akceptacji i świadomości społecznej.