Każda firma licząca minimum 25 pracowników na pełen etat, ma obowiązek zatrudniać 6% (2% placówki edukacyjne) osób z niepełnosprawnościami. Jeśli nie spełnia ustawowych wymogów co miesiąc odprowadza obowiązkowe wpłaty na PFRON. Dużo się o tym pisze i mówi, a jednak w grudniu 2023 roku pracodawcy odprowadzili  do PFRON z powodu braku zatrudnienia odpowiedniej ilości osób z orzeczoną niepełnosprawnością 561 953 137,90 złotych. Wymagany wskaźnik zatrudnienia w firmie w wysokości 6% jest trudny do osiągnięcia w krótkim czasie, ale wystarczy aby firma zatrudniła choć jedną osobę z prawnie orzeczoną niepełnosprawnością, a zmniejszy  kwotę miesięcznej wpłaty na PFRON.

Dlaczego pracodawcy nie chcą zatrudniać OzN?

Jedną z przyczyn jest brak świadomości, iż OzN stanowią aż 15-20% społeczeństwa i są coraz lepiej wykształconą grupą pracowników rynku pracy. Ciągła obawa przed stereotypami na temat OzN powoduje, iż część osób z niepełnosprawnością nie przyznaje się do swoich ograniczeń zdrowotnych przełożonemu i nie korzysta z przysługujących im świadczeń. Kolejną przeszkodą, jaką wskazują pracodawcy są skomplikowane formalności dotyczące składania wniosków o dofinansowanie do wynagrodzeń oraz przekonanie o konieczności  dostosowania stanowiska pracy do potrzeb OzN, choć w dobie pracy zdalnej znaczna większość osób jej nie wymaga.

Jeden z moich pracodawców zatrudniających mniej niż 25 osób nigdy nie skorzystał z przysługującego mu dofinansowania do mojego wynagrodzenia, przerażały go względy formalne. Dowiedziałam się o tym, przypadkiem – długo po zatrudnieniu.

Brak znajomości przepisów, w szczególności ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej z dn. 27 sierpnia 1997 roku oraz przepisów prawa pracy tworzy mit o mniejszej wydajności OzN. Prawdą jest, że osoba posiadająca umiarkowany bądź znaczny stopień niepełnosprawności ma prawo do skróconego 7 godzinnego czasu pracy oraz 10 dniowego dodatkowego płatnego urlopu. Tylko, czy na pewno długość czasu pracy jest wyznacznikiem wydajności?