Jak przekonać niejadka do jedzenia?

Prośby i groźby. Kto z nas, choć raz w dzieciństwie słyszał: “Nie odejdziesz od stołu dopóki nie zjesz wszystkiego z talerza” lub „za mamusię, za tatusia nie zjesz?”„ Zjedz wszystko, albo nie ma grania, tv, komórki itp.”. Żadne z tych przykładów zachowań, nie działa na dzieci stymulująco. Nie kształtuje też dobrych nawyków żywieniowych, ani nie powoduje, że dziecko chętnie siada do stołu i zjada z nami posiłek. Co zrobić by było inaczej?

Ile dziecko powinno jeść posiłków?

Przede wszystkim musimy rozprawić się z mitami na temat odżywiania dzieci, spojrzeć z dystansu na, to co nasza pociecha je w ciągu dnia i zastanowić się skąd bierze się nasze przekonanie, że nasze dziecko jest niejadkiem.

Ile dziecko powinno jeść?
Dziecko powinno jeść tak, jak i dorośli 4- 5 posiłków: śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja. Posiłki dziecka powinny zawierać te same składniki odżywcze, co posiłki dorosłych. Różnica polega jedynie na wielkości posiłków.

Śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia, bez względu jak się śpieszymy do pracy. Nawet jeśli nasze dziecko nie ma na nie ochoty, warto zasiąść do stołu i zjeść rano razem z dzieckiem, w końcu to my dorośli dajemy przykład. Pamiętajmy, że dzieci, zwłaszcza te małe lubią porównywać się do dorosłych “Dorośli jedzą to i ja będę jadł” – problem w tym, że dorosłym rano wystarcza kubek kawy… a jeśli dzieci nie widzą rodziców jedzących śniadanie – same też nie jedzą.

Pierwszy posiłek dnia nie musi być wielki, czy czasochłonny. Wystarczy kilka plasterków łososia, szynki, sera żółtego, tofu lub innego źródła białka. Połóżmy je fantazyjnie na talerzu dziecka i do tego koniecznie jakieś warzywo pocięte na kawałki, tak by utworzyło uśmiech albo zwierzątko, kwiat. Tak przygotowane śniadanie może nie od razu zachęci dziecko do jedzenia, ale na pewno zaciekawi, a w następnych dniach będzie chciało spróbować takiego śniadania jeśli i my będziemy jeść z nim, lub zachęcimy je, żeby przygotowało szybkie śniadanie dla nas.

Podobnie sprawa ma się z obiadem. Jak to możliwe, że dorośli jedzą obiad dwudaniowy, a dziecko ma problem zjeść zupę? Pytajmy dzieci ile chcą zjeść! Nie ma przymusu jedzenia całego obiadu.

Kolacja powinna być czasem spędzonym rodzinnie. Zachęćmy dziecko do pomocy w przygotowaniu kolacji, a w czasie posiłku starajmy się z nim rozmawiać na tematy ważne dla naszej pociechy. Nie skupiajmy się na tym, żeby wszystko, co nałożyliśmy na talerz dziecka było zjedzone. Ważne, że jest z nami podczas posiłku i bierze udział w dyskusji.

Śniadaniówka nie musi być wypełniona po brzegi mnóstwem produktów – wystarczą dwa. Wcześniej zapytajmy dziecko, czy chce jogurt pitny i niesolone orzechy, czy może wrap z masłem orzechowym i rodzynkami, a do tego połówkę jabłka. Być może okaże się, że ma ochotę na coś zupełnie innego, jak np. owoce suszone lub kawałki warzyw do chrupania. Tak budujemy dobre nawyki żywieniowe u dzieci.

Co to jest przekąska i jak powinna wyglądać?

Przekąski są małym posiłkiem, który powinien zaspokoić pierwszy głód między śniadaniem, a obiadem oraz obiadem, a kolacją. Inaczej mówić to drugie śniadanie i podwieczorek.

Rodzice często martwią się, że ich pociechy jedzą bardzo mało lub prawie wcale. Szczególnie, gdy już nie są maluchami i rozpoczynają naukę w szkole. Dzieci wracają do domu z pełnymi śniadaniówkami, a rodzice zachodzą w głowę, jak zmusić dziecko do zjedzenia wszystkich kanapek, deserków, paluszków, chipsów, zdrowych przekąsek, żelków itd. No i są jeszcze mleka albo soki w kartonikach lub butelkach i do tego obiad w szkole.

Gdy przyjrzymy się zawartości śniadaniówki, zauważymy, że tak naprawdę została w niej tylko kanapka i owoc jeśli w ogóle był. Żelki, paluszki, musy i wszystkie inne słodkie produkty zniknęły. Dlaczego? Bo daliśmy wybór dziecku i ono go dokonało. To, że dziecko nie zjadło kanapki, nie znaczy, że nic nie je.

Jeśli martwimy się, że dziecko nie zjadło nic zdrowego, zmieńmy zawartość śniadaniówki na orzechy, suszone owoce, kawałki warzyw, ciastka owsiane, które sami przygotujemy z małą ilością cukru. Nie zapominajmy zapytać kontrolnie dziecko, co chce mieć na przekąski w szkole.

Jak zachęcić do jedzenia nowych produktów?

To jest nie lada wyzwanie. Nauczyłam się przy moich dwóch autystach, że dla dzieci ważny jest: kolor potrawy (produktu), zapach, wielkość posiłku, a nawet sposób ułożenia jedzenia na talerzu, konsystencja, a dopiero na końcu smak. Dokładnie w tej kolejności. Jak coś ma nie właściwy kolor lub zapach, to jest niesmaczne. Dzieci często nie lubią gdy potrawy na talerzu stykają się ze sobą, wszystko przez to, że chcą poznać smak każdego produktu osobno. Wielkość posiłku ma dla nich ogromne znaczenie, ponieważ duża porcja, to duża strata czasu.

Dla niektórych dzieci bardzo ważna jest konsystencja potrawy. Większość dzieci nie lubi rozgotowanych miękkich warzyw, które na dodatek mają nieciekawy kolor. Takie „coś” nie zachęca do spróbowania. Co innego położyć na talerzu słupki marchewki, czy ogórka, które można nabić na widelec lub wziąć do ręki. Dzieci lubią żywe kolory. Marchewka jest pomarańczowa to znaczy, że zupa marchewkowa powinna być pomarańczowa, a nie w kolorze wyblakłej pomarańczy tylko takim jak marchew. Zjedzenie plasterka brokułu lub kalafiora nie zajmie aż tyle czasu, co zjedzenie całej różyczki. Jeszcze raz, liczy się ilość, jakość, konsystencja, kolor, a na samym końcu smak.

Dla dzieci wszystko ma znaczenie, ponieważ świat poznają zmysłami: wzroku, węchu, dotyku i smaku, dlatego powinniśmy pytać ich, co chcą do jedzenia przedstawiając im do wyboru dwie możliwości. Nie więcej. Zachęcajmy je do pomagania nam przy przygotowaniu posiłków i zwracajmy uwagę na to, co im podajemy do jedzenia, a nie ile jedzą.